Zastanawiam się, jak mogłyby wyglądać zespoły złożone z zawodników, którzy grali w różnych okresach, ale reprezentowali ten sam klub. Zestawienie takiej jedenastki wcale nie jest łatwe i co oczywiste: bardzo subiektywne, ale postanowiłem spróbować. Tak oto wygląda moja jedenastka wszechczasów łódzkiego Widzewa:
Młynarczyk
Łapiński Żmuda Wójcicki Michalczuk
Szymkowiak Tłokiński Boniek Surlit
Smolarek Koniarek
A oto małe uzasadnienie:
Józef Młynarczyk - podstawowy bramkarz drużyny Widzewa z okresu jej największych sukcesów. Dwukrotny mistrz kraju z Widzewem. Reprezentant Polski. Brązowy medalista mistrzostw świata w 1982 roku. Był również w podstawowym bramkarzem na kolejnych mistrzostwach w Meksyku. Z klubem FC Porto zdobywca Pucharu Mistrzów, Superpucharu Europy i Klubowego Pucharu Świata.
Andrzej Michalczuk - najlepszy z cudzoziemców występujących w Widzewie. Zawodnik niesłychanie waleczny. Swego czasu Andrzej Strejlau chciał go powołać do reprezentacji Polski, ale obywatelstwa nie przyznawano wówczas tak szybko, jak obecnie. W barwach Widzewa zagrał w 223 meczach ligowych, strzelając w nich 25 bramek. Dwukrotny mistrz Polski i uczestnik fazy grupowej Ligi Mistrzów.
Roman Wójcicki - gracz Widzewa w latach '82 - '86. Trzykrotnie był na Mistrzostwach Świata, zdobywając brązowy medal w Hiszpanii. Półfinalista Pucharu Mistrzów z Widzewem.
Władysław Żmuda - odkrycie Górskiego na Mistrzostwach Świata w Niemczech w 1974 roku. W Widzewie grał jedynie przez trzy sezony, dwukrotnie zdobywając mistrzostwo Polski. Rozegrał 21 meczów, reprezentując nasz kraj na czterech kolejnych mistrzostwach świata. Dwukrotnie zdobywał na nich trzecie miejsce. Raz jako zawodnik Widzewa.
Tomasz Łapiński - w ciągu 12 sezonów reprezentował barwy Widzewa, w którym rozegrał 281 meczów ligowych. Mistrz Polski z łódzką drużyną w latach '96 i '97. Zawodnik srebrnej drużyny olimpijskiej z Barcelony. Barwy Widzewa reprezentował również w wielu meczach Pucharowych w tym w trakcie rozgrywek grupowych Ligi Mistrzów.
Krzysztof Surlit - zawodnik obdarzony atomowym strzałem. Z Widzewm dwukrotny mistrz kraju i półfinalista Pucharu Europy.
Zbigniew Boniek - legenda Widzewa. Gwiazda Europejskiego formatu. Jeden z najwybitniejszych reprezentantów Polski. Trzykrotny uczestnik mistrzostw świata. Brązowy medalista i lider drużyny z mistrzostw w Hiszpanii. Zawodnik wielkiego Juventusu (najlepszej zdaniem kibiców drużyny na przestrzeni bogatej przecież historii turyńskiego klubu) i Romy. Zdobywca Pucharu Europy. Dwa razy zdobywał mistrzostwo Polski z Widzewem. W trakcie reprezentowania łódzkiego klubu rozegrał 57 meczów w barwach narodowych, strzelając w nich 20 bramek.
Mirosław Tłokiński - dwukrotny mistrz Poski (lata '81 i '82), półfinalista Pucharu Europy. W ciągu siedmiu lat rozegrał blisko dwieście meczów w czerwono-biało-czerwonych barwach. Król strzelców polskiej ligi z roku 1983.
Mirosław Szymkowiak - do Widzewa przyszedł jako nastolatek z poznańskiej Olimpii. Pomimo młodego wieku był podstawowym zawodnikiem zmagającego się w fazie grupowej Ligii Mistrzów Widzewa. Dwukrotnie zdobył mistrzostwo kraju. Zawodnik bardzo lubiany i ceniony za ambicję. Reprezentant kraju i uczestnik (nieudanych co prawda) niedawnych Mistrzostw Świata (niestety już nie w łódzkich barwach). Z Widzewem dwukrotny mistrz kraju.
Marek Koniarek - najskuteczniejszy napastnik w historii Widzewa. Zdobył 65 ligowych bramek dla łódzkiej drużyny, bedąc królem strzelców polskiej ekstraklasy w 1996 roku (29 bramek).
Włodzimierz Smolarek - drugi znakomity snajper. 61 bramek w lidze, 24 mecze w europejskich pucharach w barwach Widzewa (5 bramek), dwukrotnie będąc zawodnikiem mojego klubu uczestniczył w mistrzostwach świata, zdobywając brązowy medal w pamiętnych dla nas mistrzostwach z 1982 roku. W sumie w okresie gry w Widzewie 51 razy przywdziewał reprezentacyjną koszulkę i zdobył w tym czasie 12 bramek. Dwukrotny mistrz Polski i uczestnik półfinału Pucharu Europy w 1983 roku.
Trenerem tak zestawionej drużyny byłby oczywiście Franciszek Smuda.
A jak prezentowałyby się wasze drużyny?
Post został pochwalony 0 razy
Młynarczyk
Łapiński Żmuda Wójcicki Michalczuk
Szymkowiak Tłokiński Boniek Surlit
Smolarek Koniarek
A oto małe uzasadnienie:
Józef Młynarczyk - podstawowy bramkarz drużyny Widzewa z okresu jej największych sukcesów. Dwukrotny mistrz kraju z Widzewem. Reprezentant Polski. Brązowy medalista mistrzostw świata w 1982 roku. Był również w podstawowym bramkarzem na kolejnych mistrzostwach w Meksyku. Z klubem FC Porto zdobywca Pucharu Mistrzów, Superpucharu Europy i Klubowego Pucharu Świata.
Andrzej Michalczuk - najlepszy z cudzoziemców występujących w Widzewie. Zawodnik niesłychanie waleczny. Swego czasu Andrzej Strejlau chciał go powołać do reprezentacji Polski, ale obywatelstwa nie przyznawano wówczas tak szybko, jak obecnie. W barwach Widzewa zagrał w 223 meczach ligowych, strzelając w nich 25 bramek. Dwukrotny mistrz Polski i uczestnik fazy grupowej Ligi Mistrzów.
Roman Wójcicki - gracz Widzewa w latach '82 - '86. Trzykrotnie był na Mistrzostwach Świata, zdobywając brązowy medal w Hiszpanii. Półfinalista Pucharu Mistrzów z Widzewem.
Władysław Żmuda - odkrycie Górskiego na Mistrzostwach Świata w Niemczech w 1974 roku. W Widzewie grał jedynie przez trzy sezony, dwukrotnie zdobywając mistrzostwo Polski. Rozegrał 21 meczów, reprezentując nasz kraj na czterech kolejnych mistrzostwach świata. Dwukrotnie zdobywał na nich trzecie miejsce. Raz jako zawodnik Widzewa.
Tomasz Łapiński - w ciągu 12 sezonów reprezentował barwy Widzewa, w którym rozegrał 281 meczów ligowych. Mistrz Polski z łódzką drużyną w latach '96 i '97. Zawodnik srebrnej drużyny olimpijskiej z Barcelony. Barwy Widzewa reprezentował również w wielu meczach Pucharowych w tym w trakcie rozgrywek grupowych Ligi Mistrzów.
Krzysztof Surlit - zawodnik obdarzony atomowym strzałem. Z Widzewm dwukrotny mistrz kraju i półfinalista Pucharu Europy.
Zbigniew Boniek - legenda Widzewa. Gwiazda Europejskiego formatu. Jeden z najwybitniejszych reprezentantów Polski. Trzykrotny uczestnik mistrzostw świata. Brązowy medalista i lider drużyny z mistrzostw w Hiszpanii. Zawodnik wielkiego Juventusu (najlepszej zdaniem kibiców drużyny na przestrzeni bogatej przecież historii turyńskiego klubu) i Romy. Zdobywca Pucharu Europy. Dwa razy zdobywał mistrzostwo Polski z Widzewem. W trakcie reprezentowania łódzkiego klubu rozegrał 57 meczów w barwach narodowych, strzelając w nich 20 bramek.
Mirosław Tłokiński - dwukrotny mistrz Poski (lata '81 i '82), półfinalista Pucharu Europy. W ciągu siedmiu lat rozegrał blisko dwieście meczów w czerwono-biało-czerwonych barwach. Król strzelców polskiej ligi z roku 1983.
Mirosław Szymkowiak - do Widzewa przyszedł jako nastolatek z poznańskiej Olimpii. Pomimo młodego wieku był podstawowym zawodnikiem zmagającego się w fazie grupowej Ligii Mistrzów Widzewa. Dwukrotnie zdobył mistrzostwo kraju. Zawodnik bardzo lubiany i ceniony za ambicję. Reprezentant kraju i uczestnik (nieudanych co prawda) niedawnych Mistrzostw Świata (niestety już nie w łódzkich barwach). Z Widzewem dwukrotny mistrz kraju.
Marek Koniarek - najskuteczniejszy napastnik w historii Widzewa. Zdobył 65 ligowych bramek dla łódzkiej drużyny, bedąc królem strzelców polskiej ekstraklasy w 1996 roku (29 bramek).
Włodzimierz Smolarek - drugi znakomity snajper. 61 bramek w lidze, 24 mecze w europejskich pucharach w barwach Widzewa (5 bramek), dwukrotnie będąc zawodnikiem mojego klubu uczestniczył w mistrzostwach świata, zdobywając brązowy medal w pamiętnych dla nas mistrzostwach z 1982 roku. W sumie w okresie gry w Widzewie 51 razy przywdziewał reprezentacyjną koszulkę i zdobył w tym czasie 12 bramek. Dwukrotny mistrz Polski i uczestnik półfinału Pucharu Europy w 1983 roku.
Trenerem tak zestawionej drużyny byłby oczywiście Franciszek Smuda.
A jak prezentowałyby się wasze drużyny?
Post został pochwalony 0 razy